Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

It's a girl! It's a girl!

Μου τη βγάλανε τη χολή,κυριολεκτικά και μεταφορικά και αφου μου ζητηθηκαν οι σουρεαλιστικές λεπτομέρειες της διαδικασίας,είπα τώρα που αναρρωνω και βαριέμαι, να τις καταγράψω:

Σουρεαλιστικός Προεγχειριτικός Ελεγχος


Επρεπε να περάσω πρώτα απο το οκ του καρδιολογου και μετα απο τον αναισθησιολογο. Αφου περιμένω κανα 20 λεπτο στην ουρα να περάσουν οι τουλάχιστον 10 μπροστινοί μου (είχε μπερκέτια το μαγαζί,φίσκα το χειρουργείο να μη βρίσκεις κρεβάτι ομως) ,μπάινω χαμογελαστή στο γραφειο του καρδιολογου. 

Κοιτα το καρδιογραφημα μου και μετα κοιτά εμενα με απορία... Τρόμαξα για μια στιγμή αλλα μετά μου είπε οτι απλά το έχουν βγαλει αναποδα και να παω να το ξανακάνω....
Ανεβαίνω να μου ξανακανουν καρδιογράφημα και στο κατεβαινε, ανεβαινει ο καινουριος 18χρονος φίλος απο την ουρά κάτω, που θα εβγαζε μια κοίλη ΝΑ αυριο,ήταν και το δικό του καρδιογράφημα αναποδο. Εχοντας το δευτερο στο χέρι και μη προφτάνοντας να βγάλω λέξη,ο γιατρος μου λέει οτι ειναι και το δευτερο καρδιογράφημα αναποδο και με ξαναστελνει πάνω.

Καλωδιώνομαι για τρίτη φορά και ξανακατεβάινω με το κωλόχαρτο που αποτυπωνε τους παλμους της ευαισθητης καρδουλας μου. Η αποκριση του καρδιολογου αυτη τη φορά στη θέα του παραπάνω κωλόχαρτου ήταν ένα "Εεεεεεεε είναι ηλίθιοι!!!!". Κλειδώνει ιατρεία και ανεβαινει να μου το κάνει αυτός μπας και τελειωνουμε σήμερα! 

Αντιλαμβανομαστε ολοι οτι αυτα τα πήγαινε έλα πήραν κανενα μισάωρο τουλάχιστον κι έτσι ο αναισθησιολογος βαρεθηκε να μας περιμένει και έφυγε. Εντελώς αναίσθητος,να τα λεμε κι αυτα!

Μας είπαν να τον αναζητήσουμε σε μια πόρτα στο βάθος που γράφει "Ανάνηψη". Βρήκαμε τη πόρτα και αφου χτυπήσαμε και δεν μας απαντησαν, ο τριτος ταλαιπωρος με αναποδο καρδιογραφημα ,ρωτα εμενα και το 18χρονο: "Μηπως δεν είναι εδω το σωστό γραφείο? Εδω λεει Ανανηψη,όχι Αναληψη"
  Θεωρήσαμε οτι έκανε πλάκα! Οταν ομως το επανελαβε και στον άσχετο γιατρο που βγήκε έξω μετα απο λίγο με σκουφάκι με πολυχρωμες αλεπουδες...καταλαβαμε οτι το εννοουσε! Για το καλό όλων μας,δεν ηταν ανάληψη το σωστό!



Σουρεαλιστικοί γείτονες συνασθενεις:


1)Ηλίθια 25χρονη με σκωληκοειδιτιδα ( Η Απέναντι)
  
 Ζωντόβολο το οποιο μετά απο κουβέντα καταλάβαμε οτι δεν κάνει εγχείρηση όχι γιατι φοβάται αλλα επειδη ηταν 75 κιλά και 1.63 υψος και με αυτό το πρόβλημα πλέον συντηρείται κάτω απο τα 60 κιλά σταθερά. Ανώριμο πλάσμα και χωρίς πειθαρχία που έτρωγε κρυφά απο τη μαμα της σοκολατάκια και φρυγανιες καπνίζοντας στο μπαλκόνι του νοσοκομειου ,ενω δεν έπρεπε να κάνει τίποτε απο ολα αυτά με εντολή γιατρού και όχι της μαμας της. Το κλασσικό μαμόθρεφτο που καταπιέζεται απο την μητρική αγάπη αλλα που αν μεινει χωρις την μητρική φροντίδα θα ψοφίσει εντος μιας εβδομάδας σα το σκυλί σε κάποια γωνιά.
Αγαπημένη στιγμή μαζί της: οταν η μαμα της της εκλεισε τη μύτη και τη χαστούκιζε για να φτύσει το σοκολατάκι!

2)Σχεδον αθόρυβη κυρία που κάτι έβγαλε απο το στομάχι αλλα ποτέ δε μάθαμε τι ( Η δίπλα της Απένταντι)
 
       Δε θα μας ενοχλούσε η παρουσία της στο θάλαμο, αν δεν είχε για γιο τον Παναγιώτη που την φρόντιζε το βράδυ. Ο Παναγιώτης ή είχε κρεατάκια ή στραβό διάφραγμα με αποτέλεσμα να ροχαλίζει ολο το βράδυ και να μην αφήνει τους υπόλοιπους ασθενεις και συνοδους του θαλαμου να κοιμηθουν. Το εντυπωσιάκο είναι οτι στο κρεσέντο του ροχαλητού  του ,ξυπνούσαμε ολοι ταυτόχρονα και λέγαμε τι να του πετάξουμε για να σκάσει. Οριακά δε μας έκανε χουλιγκάνια που πετάνε αναπτήρες,κέρματα και ορους.

3)Μαααανα! Μαααααανα! Μαααααανα μου! (Η Δίπλα)

     80χρονη κυρία με άνια εδω και δυο χρόνια που όμως της έλαχε τώρα να έχει κι αυτη πέτρα στη χολή και να της βουλώσει το σωληνάκι σαν εμενα και να κιτρινίσει απο το κακό της. Θερίζει ο ικτερος ,οπως διαπιστώσαμε, σε όλες τις ηλικίες.

    Επικαλουνταν συνεχως τη μάνα της αλλα ποτέ δε ξακαθαρίσαμε αν ήταν νοητά εκει γύρω κάπου και την έβλεπε ή αν ηταν απλα ενα επιφωνημα πόνου. Ουτε αυτή θα μας ενοχλούσε αν δεν αποφάσιζε η καλόγρια κόρη της,το βράδυ που τελειωσα το χειρουργειο να μου κάνει ενα κομποσκίνι έτσι για την υγειά μου!!
    Και το κακό δεν ήταν στο οτι με ρώτησε το ονομα μου,για να κανει μια προσευχούλα για μένα. Το πρόβλημα γεννηθηκε οταν τη στιγμή που τελειωσε με τη μελέτη του ονοματος μου,με ξύπνησε λέγοντας μου να ανοιξω το στόμα για να μου ριξει κάτι σταγονιτσες που ειχε μεσα σε ενα πλαστικο μπουκαλάκι. Ηλίθια οπως πάντα εγω το ανοιξα γιατι θεώρησα οτι ήταν αγιασμός και αφου με μπουκωσε 7-8 σταγονες,διαπίστωσα με τρόμο οτι επροκειτο για λαδακι!
   Εδω και δυο μήνες τα τρώω ολα νεροβραστα γιατι δε κάνει να φαω λάδι ,γιατι θα με πεθάνει η χολιτσα. Το βράδυ που την έβγαλα ομως και δεν επρεπε να πιω ουτε νερο...μου δωσε λαδάκι απο τη παναγια. Το εφτυσα επιτόπου κάτι που θεωρήθηκε αμαρτία,διοτι "δε θα σου έκανε κακό!ήταν αγιασμένο"...

4)Ζαβο 28χρονο με 7 πέτρες στη χολή σε μεγεθος χαντρας κομπολογιου (Εγώ)

Έκανε εντύπωση γιατί κάποια στιγμή ζήτησε το φωτάκι πανω απο το κεφάλι της ανοιχτό για να βλέπει. Οταν την κοίταξαν ολοι,διαπίστωσαν οτι στην εποχη του ιντερνετ και των φωτεινων οθονων,εκεινη ελυνε σταυρολεξα και σουντοκου! Πολιτισμικό σοκ που δεν άντεξαν ουτε ασθενεις,ουτε συνοδοί,μήτε και ιατρικό προσωπικό! Μας έχει αλλοτριώσει αυτη η τεχνολογια! Να τα λέμε κι αυτα!

Επισης έκανε εντύπωση όταν κάταλαβαν μετα απο 3 χρήσεις της πάπιας (ξερεις ποια λέω...μη με κάνεις να μπω σε λεπτομερειες) οτι η μητέρα της ζαβης 28χρονης ήταν περισσότερο ζαβη απο την 28χρονη και της έφερνε την πάπια της γριάς νο3 απο δίπλα. Οπως όλοι καταλαβαινουμε,η ζαβη μάνα δεν έμεινε κανένα βράδυ για να βοηθησει τη ζαβή κόρη! Για ποιο λόγο άλλωστε κιολας, αφου ήταν σίγουρο οτι μονη της η εγχειρισμένη θα τα καταφερνε σαφώς καλύτερα!


ΥΓ. Αυτοι που λένε οτι η λαπαροσκοπηση ειναι τόσο απλή που την άλλη μέρα γυρνάς σπίτι σου,είναι αλήτες και λένε τη μισή αλήθεια! Ολοκληρη η αλήθεια ειναι οτι με τη λαπαροσκοπηση την άλλη μέρα απο την επεμβαση γυρνάς σπίτι σου για να πονάς εκει κι οχι στο νοσοκομειο!! Ζήτω στα λοναριντ! I love παυσιπονα και βγάζω και καρδουλες απο ολο μου το σωμα για αυτά!

ΥΓ2 Τεραστια η αναρτηση,σαν τον τεραστιο πονο μου!

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

12 κι ούτε ένα τηλεφώνημα!!!

 
Καταραμμένη συσκευή! Προσωπικά θα ήθελα πάρα πολυ να τη κοπανήσω με μια βαριοπουλα ωσπου να τη κάνω μικρά μικρά κομματακια ή να τη πετάξω στα ορμητικά νερά ενος ποταμου(εχω βρει το ποτάμι κι έβγαλα τα χερια απο τις τσεπες που ειχα το κινητο,ακριβώς γιατι μου άρεσε τόσο πολυ η ιδέα μου). Οταν μου είχαν κλέψει τη τσάντα και είχα μείνει χωρις κινητο  5 μέρες,ένιωθα μια υπέροχη ελευθερία να με κατακλύζει! Αααααααααχ! ευτυχισμένες εποχές!
   Και τώρα πάμε στο άλλο σενάριο: το σκηνικό λίγο πολυ γνωστό σε όλους και λέγεται "Περιμένω τηλέφωνο". Κατα καιρούς έχω περιμένει για μέρες πανω απο κινητό ελπίζοντας σε ένα μήνυμα τουλάχιστον, απο:
1)Υποψήφιο γκόμενο
2)Υποψηφια δουλειά
3)Τον βοηθό του καθηγητή μου
4)Εναν συνάδελφο που πρεπει να σου εξηγήσει κάτι
5)Απο τον ντελιβερά που έχασε το σπίτι
6)Απο τη θεία απο το χωρίο, που επίσης έχασε το σπίτι
7)Απο αντιπαθητικό και βαρετό "φίλο" που του έτυχε κάτι και πρέπει να ακυρώσει τον καφέ που κανονίζατε εδω και μέρες(αγωνιώδης αναμονή μέχρι να σε πάρει να σου πει τα ευχάριστα)

   Αλλα να περιμένω τηλέφωνο απο δημόσιο νοσοκομείο για το πότε θα αδειάσει κρεβάτι για να πάω να βγάλω τη χολή μου,δε μου έχει ξανατύχει! Και κάθομαι εγω τώρα εδώ και κάθε 10 λεπτά τσεκάρω, αν έχω σήμα κι αν λειτουργεί η συσκευή . Και κάθε μέρα οι ελπίδες μου κρατάνε μέχρι τις 8 το απόγευμα,μετά πέφτω σε απογοήτευση και τραγουδώ

Σε ένα τηλέφωνο που εμεινε νεκρόοοοοοοοοοοοοοοο!

Ααααααα να χαθουνε δηλαδή! Και για γκόμενο που λεει ο λόγος,περισσότερη αξιοπρεπεια είχαμε δείξει στην αναμονή!
--ΣαλιάγκιΤοΧολοσκασμένο

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

Εντυπώσεις ενός ζωντανου-προς το παρόν- Κερκυραίου απο το Ναυπλιο!

     Αρχικά θέλω να πω οτι η Αίγινα ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους και όχι το Ναύπλιο ,κάτι που επιμένω να ισχυρίζομαι σε όλα τα παιχνίδια γνώσεων κατα καιρούς παρά την αντίθετη άποψη των δημιουργών τους. Ας είναι! Περνώ φίνα έτσι κι αλλιώς με τις μούτζες απο τους συμπαίκτες μου!
     Οι Κερκυραίοι δεν ειχαν μεγάλη τύχη σε τούτο τον τόπο,αφου ο πρώτος κυβερνητης της Ελλαδος εφαγώθει μπαμπέσικα μπρος στην εκκλησία του Αγιου Σπυρίδωνα-μεγάλη η χάρη του- πριν 184 χρόνια. Έτσι και σήμερα,εν έτει 2015, οι Ναυπλιώτες έχουν βάλει στόχο να ξεκάνουν μιαν άλλη Κερκυραία που βρέθηκε για ολιγοήμερες διακοπές στη πόλη τους.

1) Το νερό!
    Ενημερώθηκα αφου είχα καταναλώσει περι το 1,5 λίτρο καθαρό νερό βρύσης,οτι αυτό το πράμα δε πίνεται! Λέγεται οτι πρόκειται για ενα μείγμα γλίτσας ,ομβρίων υδάτων και θαλασσινού νερού. Κάτι το οποιο δεν εντόπισαν οι γευστικοί μου κάλυκες τη πρώτη μέρα παραμονής μου σε αυτό το μέρος.

2)Επικίνδυνοι γείτονες.
    Έχοντας συμπληρώσει 2 λεπτά διαμονής στο σπίτι που με φιλοξενεί,βγαίνω στο μπαλκόνι για να δω και την εκει θέα. Απο κάτω ενας γέρος με κοιτούσε επίμονα κι εγω δείχνοντας καλή διάθεση του χαμογέλασα, αφου πίστευα οτι είναι καποιος γνωστός της οικοδέσποινας. Στο χαμόγελο μου,εκείνος ανταποκρίθηκε με έναν αρκετά πρωτότυπο τρόπο για απόγονο του homo sapiens: άρχισε να με βρίζει και να μου λεει να βαλω το χαμογελο εκει που ξέρω. Οτι θα μου βγουν ξινα τα γελια και εμένα και αυτης που έχει τα κλειδιά και κάτι άλλα που δε τα καταλαβαινα αλλα απο τη γλώσσα του σώματος έδειχναν να μην πλησιάζουν στο "καλως ήλθατε!" που είχα αρχικά στο νου μου. Οταν μπαίνω μέσα και λέω οτι είναι ενας έξω που με βρίζει,η ιδιοκτήτρια του σπιτιου με δυο δρασκελιές φτάνει μπαλκόνι όπου τον απειλεί με καταγγελία και του λέει και κάτι άλλα που η ανατροφή μου και κυρίως η επτανησιακή καταγωγή μου δε μου επιτρέπει να τα αναφέρω!
    Στη συνέχεια μαθαίνω οτι πρόκειται για τον γέρο του απο κάτω διαμερίσματος,ο οποίος έχει καταφέρει να συσφίξει τους δεσμούς της φίλης ενοίκου με την τοπική αστυνομία, αφου ανα τακτά διαστήματα τους στέλνει σπίτι της για διατάραξη κοινής ησυχίας.
    Επίσης έμαθα οτι της κλέβει τα γράμματα,τους λογαριασμούς και τα δέματα που της στέλνουν. Την παρακολουθεί και της μετράει τους γκομενους που βάζει μέσα στο σπίτι,ακόμα κι αν αυτοι δεν ειναι γκόμενοι. Και τέλος την αποκαλεί με διάφορα κάθε φορά που εκείνη βγαίνει στο μπαλκόνι ή μπαίνει στην είσοδο. Δεν τον συμπαθεί κανένας στην πολυκατοικία γιατι προφανώς αυτά τα κάνει και σε άλλους. Χρωστάει τα κοινόχρηστα εδω και κάτι χρόνια και πλέον μπορουμε να πουμε με βεβαιότητα οτι μετά απο την παραμονή εμενα και του πλυντηρίου για 2 συνεχόμενες μέρες στο απο πάνω ακριβως διαμέρισμα απο αυτόν,εκτός όλων των άλλων βρίσκεται τωρα που μιλάμε στο πάτωμα ανάποδα σα κατσαρίδα,με επιληπτική κρίση τραβώντας τα βυζιά του.

3) Το Μπούρτζι απο μακριά το πέρασα για πλοίο της ΑΝΕΚ. Ισως να φταίνε οι 2 βαθμοί μυωπίας μου και τα γυαλιά που επιμένω να μη φοράω σε πείσμα όλων των γνωστών που δε χαιρέτησα ποτέ και των αγνώστων που βαφτίστηκαν με άσχετα ονόματα!

4)Στο λιμάνι δεν έχει αδέσποτους αρουραίους,όπως έχει κάθε λιμάνι που σέβεται τον εαυτό του, αλλα νυφίτσες! Αλήθεια λέω!!

5)Μέχρι στιγμής κανένας Ναυπλιώτης δε μου έχει μιλήσει ευγενικά ή μου έχει χαμογελάσει. Γενικά ό,τι και να κάνω ,ακόμα και τσιγάρα που πήγα να πάρω,νομίζω οτι θα με φτύσουν στα μούτρα! Και αυτή τη στιγμή είμαι εξαιρετικά άδικη,διότι έτυχε να μου καλομιλήσουν και κάποιοι αλλα είμαι πεπεισμένη οτι δεν ήταν ντόπιοι!

6) Είναι πολυ fit όλοι οι ντόπιοι. Τρέχουν ολημερίς και ολονυχτίς ,όπου και να βρεθουν! Τωρα ειναι ενας μπρος μου που κάνει διατάσεις,στηριζόμενος σε εναν φοίνικα!

7)Σημασία δεν έχει ούτε το μέρος,ούτε οι γείτονες,ουτε καν το ποτό που δε μπορώ να πιώ! Σημασία έχει η παρέα που είναι η καλύτερη που έχω βρει μέχρι στιγμής σε όοοοοοοοοοολο τον κόσμο!!! Γιαυτό και έχουμε γελάσει τόσο πολύ που έχει γίνει εθισμός! Λέμε κάτι που δεν ειναι αστείο και βάζουμε τα γέλια γιατί δεν ήταν αστείο!

--ΣαλιάγκιΤοΚουφάλεςΘαΜαυρίσω
ΥΓ. Μη δοκιμάσετε ποτέ να ξυπνήσετε πρώτοι σε ένα σπίτι που ζει μια wanna be ηθοποιός!!! Το μόνο βιβλίο που είναι κάπως χαλαρό στη βιβλιοθήκη της για να διαβάσετε μέχρι να ξυπνήσουν,είναι ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον! Κατα τα άλλα Τένεσι Ουίλιαμς και ξερό ψωμι!!!

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

Καλοκαιρινές Ασυναρτησίες!

  Μιας και η διατροφή μου αποκλειστικά με άμυλο(θα μου βγει απο τα αφτιά λέμε!!!!) συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα,είπα να μοιραστώ μερικές ασυνάρτητες σκέψεις για να περάσει λίγο η ώρα και η πείνα μου!

     1) Χθες ξύπνησα λουσμένη στον ιδρώτα και τρομοκρατημένη απο ένα κακό όνειρο. Είδα οτι έτρωγα ένα τσουρέκι που ξεχείλιζε σοκολάτα απο παντού . Ξυπνώ έντρομη, αναφωνώντας "γιατι το έκανα,Παναγία μου,αυτο!!!!!!!!".  Μέχρι και το υποσυνειδητό μου έχει πάθει νταράκουλο με το οτι θα με πιάσει κολικός!

    2)Έχω αρχίσει να πιστεύω οτι τα μυρμήγκια χρησιμοποιουνται απο το ζωικό βασίλειο,όπως χρησιμοποιουνται τα γουρούνια απο τη μαφία: για να εξαφανίζουν τα πτώματα και κατ΄ επέκταση τα ίχνη των δολοφόνων. 
   Προχθες το βράδυ στην είσοδο του σπιτιου ήταν δυο πτώματα κατσαρίδων,θύματα του πανισχυρου υπεροπλου-κατσαριδοκτονου που αγόρασα. Σήμερα, δεν υπάρχει κανένα πτώμα! Για μια στιγμή πέρασε η σκέψη οτι αναλήφθηκαν στους ουρανούς,μετά κοίταξα ενα καινουριο πτώμα που είχε κάνει την εμφανισή του και ήταν περιτριγυρισμένο απο σιχαμερά μυρμήγκια. Προκειται,προφανώς για ξεκαθάρισμα λογαριασμών!

    3)Μη φευγετε όλοι απο τη κωλοπόλη,να πουμε! Σταθείτε μύγδαλα!

    4)Δε πρεπει να με αφηνετε να βλέπω τηλεόραση και το ξέρετε!!! Τσακίστε την κεραία. Διαλύστε τον αποκωδικοποιητή μου. Πλέον απο το στόμα μου βγαίνουν λέξεις όπως : "παρακατιανή","ρακοσυλλεκτρια","δε μας τα λες καλά,αδελφούλη!" και φυσικάααααααα το αγαπημένο μου "μα τη Παναγίτσα της Γουαδελούπης!!!". 
     Καταραμένη Μαρία της Γειτονιάς!!! Έχεις στοιχειώσει τα καλυτερα μας χρόνια ΚΑΙ με τις επαναλήψεις!!
--ΣαλιάγκιΤοΑμυλούχο

Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

Καλοκαίρι...



Μετά απο 3 χρόνια,σήμερα πήγα για μπάνιο. Ενιωσα ξανά την αλμύρα πάνω στο κατάλευκο κορμί μου! Χαρούμενα και ξέγνοιαστα παιχνίδια στο νερό μαζί με παρέα. Η αιώρα να με περιμένει ανάμεσα στα αλμυρίκια για να διαβάσω το βιβλίο μου, πίνοντας μια απολαυστική φραπού!!!

ΚΑΙ ΑΧΙΝΟΙ!!!

Γυρισα έχοντας 2 αγκάθια τους ενθύμιο απο τη πρώτη βουτιά! Αλλα δε φταίει κανας άλλος,εγώ φταίω που πάω και βγαίνω απο το σπίτι ενω ειμαι μια κινούμενη συμφορά! Του χρόνου πάλι!
Ααααα στα διάλα καλοκαίρι!!
--ΣαλιάγκιΤοΑχινοεξοργισμένο

Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

Η Τελεία

  Μια φορά κι έναν λαγό, ήταν μια τελεία. Ένα μικρό σημείο στον χώρο.

  Καθόταν,λοιπόν, θλιμμμένη κρατώντας με το χέρι της το ολοστρόγγυλο κεφάλι της και σκεφτόταν πως θα ήθελε να είναι κάτι άλλο.

Θα ήθελε να είναι ένα θαυμαστικό ! , με το μακρύ και επιβλητικό καπέλο του.

 Ή ίσως ένα ερωτηματικό ? με το φανταχτερό και πολύχρωμο λοφίο του. 

Ακόμα θα ήθελε να είναι ένα εισαγωγικό '' που αιωρείται στον αέρα με τα χαριτωμένα φτερά του.

 Για ώρες πολλές καθόταν και σκεφτόταν τι θα ήθελε να είναι.

 Μέχρι που ξαφνικά απο το σκοτεινιάσμένο απο τη θλίψη προσωπό της,ενα λευκό χαμόγελο άστραψε.

Τελικά δεν θα ήθελε να είναι τίποτα άλλο γιατι ήξερε πως μπορεί να είχαν όλοι λοφία,καπέλα και φτερά αλλα κανεις τους δεν είχε τόσους φίλους όπως η . . .


ΥΓ.Αφιερωμένο σε κάτι γενέθλια απο μια Ελβετική τελίτσα στις άλλες δύο τελίτσες. Έτσι για να γλυκαθούμε κι αυτό το καλοκαίρι!!!
--ΣαλιάγκιΤοΡομαντικό

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Η χολή δεν είναι μόνο για φτύσιμο!

Για χρόνια έφτυνα χολή για γνωστούς και φίλους αλλα πλέον πρέπει και να τη βγάλω! Δε ξέρω πότε ακριβώς αλλα της έρχεται προσεχώς η έξοδος απο τον οργανισμό μου!
   Δεν έχω λόγο να σου γράψω απλά πρεπει να περιμένω νηστική αλλο ενα δίωροκαι πεινάααααααααααααω!!!! Πεινάω πολύ! Πεινάω λυσσαλέα!!!!
    Έχω να φάω απο χθες στις 6 το πρωί. Μετρώ 30 ώρες λοιπον μεχρι στιγμής και συνεχίζουμε!!! Το θέμα είναι οτι τώρα που εχω καταπιει τα παυσιπονα μου και δε πονάω,πεινάααααααααααω!!! Είμαι στο σπίτι περιμένοντας να πάει 1 η ώρα να κάνω τον ρημαδιασμένο τον υπερηχο, που απο χθες γυρνώ απο κεντρο υγείας και νοσοκομεία μπάς και με λυπηθεί κανένας και τσεκάρει τον εσωτερικό μου(πλουσιο) κόσμο με υπέρηχη ακτινοβολία αλλα κανείς δε νιώθει το δράμα της πεινασμένης. Κι έτσι απο περίμενε σε περίμενε,καταλήξαμε να μετράω 30 ωρες αφαγίας.
    30 ώρες που είναι αρκετές για να σκεφτώ όλα τα αποφάγια που άφησα κάποτε. Εχω μετανιώσει για ολα τα ψωμάκια που δεν έφαγα και τα άφησα να κειτονται στο καλαθάκι στο τραπέζι του σουβλατζίδικου. Μετανιώνω φρικτά για όλες τις φορές που άφησα τη ζυμαρενια άκρη της πίτσας. Λυπάμαι για τις άκρες απο τα σαντουιτς που άφησα μέσα στο σακουλάκι γιατί δεν είχαν λίγη γέμιση κι αυτές! Πόσο άδικη ήμουν με τις 3 τηγανιτές πατάτες που εγκατέλειψα τη Κυριακή μέσα σε ένα λευκό πιάτο "Ιωνία". Γιατί άφησα κατα καιρούς τόσο κουλουράκια και λουκούμια που μου έφερναν μαζί με τον καφέ να φύγουν μακριά μου επειδή δεν ηθελα γλυκό? Γιατί άφησα εκείνη τη μισή κρέπα σοκολάτα μπισκότο το περσινό Χειμώνα στο sweet home? Τόσα αναπάντητα ερωτήματα!!!
--ΣαλιάγκιΕτοιμοΝαΦαειΚαιΤηΓατοτροφή

Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Μωρή κακομοίρα...



Εσυ κακομοίρα που αγόρασες 10 κιλά μακαρόνια το Σαββατο για να έχεις καβάτζα σε περίπτωση πτώχευσης,θέλω να μου απαντήσεις: πιστευεις οτι αν τα πράγματα πάνε τόσο σκατά που να σου χρειαστούν οι προμήθειες για τον πόλεμο,θα χεις λύσει το πρόβλημά σου με 10 πακέτα σπαγγετι νο6??? Τις ίδιες γάτες θα τρώμε,μωρή κακομοίρα, αλλα επειδή εσυ είσαι και ηλίθια δε θα σου δώσω απο τις δικές μου! Να πας να βρεις δικές σου!

Εσυ,κακομοίρα, που τρέχεις πανικόβλητη σα τη κατσαρίδα που τη κυνηγάς για να τη ψεκάσεις. Δείξε λίγη ψυχραιμία! Αλήθεια! Μόνο λίγη ψυχραιμία χρειάζεται!

Ναι,ναι! Για σένα λέω..για σένα που χθες παραδέχτηκες οτι τα χρήματα που έτρεξες να σηκώσεις απο τα ΑΤΜ ήταν τα 800 ευρώ του μισθού σου που μπήκε και οτι δεν έχεις τίποτε άλλο στη τράπεζα γιατί πληρώνεις και το δάνειο. Τι ακριβώς πήγες να σηκώσεις και γιατί? Θελω να μάθω το γιατί στήθηκες για ώρες έξω απο τα ΑΤΜ και γιατί ξόδεψες όλη τη βενζίνη, με την οποία φούλαρες το αυτοκίνητο για να μη ξεμείνεις τώρα που θα γίνει το μπαμ, στο να ψάχνεις μηχάνημα που έχει λεφτά στο λεκανοπέδιο.

Εσυ η άλλη η κακομοίρα εκει στον Περισσό...για τον Βελουχιώτη περίμενες 60 χρόνια για να τον αποκαταστήσεις. Τώρα πόσα θα περιμένεις? Μια φορά ,γαμώ τη πουτάνα μου γαμώ, συγχρονίσου με την ιστορική αναγκαιότητα και μη γίνεσαι κατώτερη των περιστάσεων.

Μπορείς να αποφασίσεις οτι θα μείνεις σταθερός στη καθαρότητα των αποψεων σου.Μια καθαρότητα για την οποία μιλάς κάθε βράδυ πίνοντας μπύρες στη πλατεία Μαβίλη με αλλους 5 ομοιδεάτες σου. Είναι η ίδια καθαρότητα που σου δίνει το προνόμια να πεις "εγω τα έλεγα..." και να βγεις για άλλη μια φορά εσυ άμεμπτος. Άμεμπτος αλλα και ατσαλάκωτος όμως, γιατί ποτέ δε μπλέχτηκες σε τίποτα! Γιατί εκτός απο την καθαρότητα που σου κάνει παρέα,ζεις σε μια απέραντη μοναξιά! Και ναι! Ο αγώνας σου είναι μάταιος και χαμένος γιατί δεν δόθηκε ποτέ! Δόθηκε μονάχα μέσα στο μυαλό σου ή με σχόλια στο youtube. Συγχαρητήρια!

Σε μένα η μπίλια της ρουλέτας έκατσε να είμαι σε αυτή τη ζωή με τη πλευρά των γραφικών! Πάντα με αυτούς ήμουν και για αυτό δε φοβάμαι και κυρίως δε ντρέπομαι να είμαι με τους ηττημένους και με τους λάθος! Υπάρχουμε και κάποιοι τρελλοί σε αυτόν τον κόσμο! Αλλοι είναι λογικοί κι άλλοι τρελλοί! Τι να κάνουμε τώρα? Το σίγουρο είναι πως μήτε οι τρελλοι,μήτε και οι λογικοί όμως έχουν το αλάθητο!

 Κι αν το γράφω αυτό σήμερα,είναι γιατί θέλω να υπάρχει κάπου η απόδειξη οτι σε αυτή την ιστορική συγκυρία ήμουν με το οχι κι ας αποδειχτεί οτι ήταν το ολέθριο σφάλμα και λάθος. Θα ζήσω αναλαμβάνοντας την ευθύνη αυτης της αποφασής μου! Εγω τουλάχιστον θα την αναλάβω αυτη την ευθύνη και δε θα ξεγλυστρίσω μη παίρνοντας θέση. Γιατί αυτή τη στιγμή μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα ύδατα και για τα αποτελέσματα αυτής της απόφασης μόνο η ιστορία θα αποφανθεί σύντομα ή αργά, αν είναι θετικά ή αρνητικά . Αλλα εγω θα έχω τη πολυτέλεια να πω οτι ήμουν με τους λάθος ή με τους σωστούς,έχοντας αυτό το κείμενο για απόδειξη. Εσυ,κατα πάσα πιθανότητα,θα διαλέξεις μετά απο χρόνια τη θέση που έπρεπε να είχες πάρει και θα λες στα παιδιά σου την εκδοχή που σε βολευει!Δε πειράζει! Ξεγλύστρισε όσο μπορείς. Να θυμάσαι όμως οτι δεν είναι κακό να φοβάσαι,αυτό είναι ανθρώπινο. Αλλα το να είσαι λαμόγιο και κακομοίρα που περιμένει άλλους να βγάλουν το φίδι απο τη τρύπα για να καπηλευτεί μετά τα όποια κεκτημένα τους,είναι!


--ΣαλιάγκιΤοΕκνευρισμένο
ΥΓ.Αυριο στο Μένουμε Ευρώπη στο Συνταγμα,να ξέρεις οτι θα με βρεις κάπου εκει γύρω να καγχάζω με τη τρομοκρατημένη πάρτη σου! Κακομοίρα!

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Νικησέ με,αν τολμάς! (vol3)


Είχα καιρό να φωτογραφήσω τις αηδίες αλλα οι αηδίες ήταν πάντα εκεί και περίμεναν τα κλίκ μου.

Ας ξεκινήσουμε με τις αηδίες που μου έφεραν οι φίλοι απο τις διακοπές. Άνθρωποι καλόγουστοι ,που πάνω απο όλα με ξέρουν καλά και που δεν διάλεξαν τον εύκολο δρόμο με τα φαγώσιμα αναμνηστικά που καταναλώνονται ευχάριστα και δε πιάνουν και χωρο!

Για παράδειγμα,ένα πιάτο με αναγλυφο ένα μπουζούκι απο τη Συρο! Καλοκαίρι του 2002 μαρτυρεί ο bic στυλο απο πίσω και αφου το έγραψα τότε,θα το πιστέψω.


Ανήκω στον ζωδιακό αστερισμό του Καρκίνου.Οπότε τι πιο ταιριαστό για μένα απο το κούφιο (ευτυχώς) κέλυφος ενος αγνωστου υδρόβιου οργανισμού με το σήμα του ζωδίου μου επάνω, απο τη Μύκονο!(άγνωστη η χρονολογία παραλαβής). Γιατί ποιος δεν είναι περήφανος για το ζωδιό του και δε θα ήθελε να το κάνει και διακοσμητικό με αυτό το φινετσάτο οστρακοειδές.


Καβάλα στο δελφίνι το κόσμο γύρισα έλεγε το γνωστό άσμα της εποχής του νέου κύματος και προφανώς αυτό είχε στο νου της η φίλη, που μου το έφερε το 2006 απο την Ιταλία. Φτιαγμένο απο αυθεντική ηφαιστειογενή πέτρα της Αιτνας! Απορίας άξιο βέβαια δεν είναι μόνο το οτι κάποιος το διάλεξε αλλακαι οτι οι γηγενεις λαικοί τεχνίτες σκέφθηκαν να κάνουν διακοσμητικά δελφίνια απο την Αιτνα!

Το μπρελόκ με βαλσαμωμένη πεταλούδα μέσα σε γυαλί απο τη Ρόδο,δε το έχω αυτη τη στιγμή ευκαιρο γιατί εκτος του οτι μου το έσπασε κατα λάθος μια ψυχή,σιχαίνομαι και τις πεταλούδες! Τις φοβάμαι και τις σιχαίνομαι! Το οτι πήγες στη Ροδο που έχει το δάσος με τις πεταλούδες(κάλλιστα εφιάλτης μου) δε σημαίνει οτι πρεπει να μου φέρεις και αυτό το σιχαμερό λεπιδόφτερο έντομο να το έχω στα κλειδιά μου!

Στην επόμενη ανάρτηση,θα έχουμε αποκαλύψεις απο το κλασσικό ντουλάπι με τα δώρα που μας φερνουν και είναι τόσο φρικτά που τα πετάμε εκεί. Αλλα προς το παρόν ας πάμε στο σαλόνι και ας θέσουμε τις κύριες υποψηφιότητες για το νικησέ με αν τολμάς Ιουνιος 2015.


Μα τη Παναγία σας μιλώ,μου το έχει κάνει δώρο μια θεία μου απο το χωριό,προσωπικά σε μένα για το σπίτι που θα ανοίξω.Χαριτωμένο κηροπήγειο,εκ των ουκ ανευ σε ενα συγχρονο νοικοκυριό.


Συλλογή απο Φοντανιέρες! Πιάνει περισσότερο χώρο απο τη συλλογή με τα γραμματοσημα, είναι η αλήθεια αλλα δεν έχεις ποτέ το άγχος του πως να προσφέρω τα σοκολατάκια!


 Αγαπημένο μπουκάλι τσολιάς με λικέρ απο κουκουτσια βερύκοκων,δώρο μιας συνυφάδας της μάνας μου σε μια χρονολογία που χάνεται στα τέλη του περασμένου αιώνα. 1980 να ήταν? 1978? Θα σας γελάσω!


Αγαλματάκια με αγνό κορίτσι κι αγόρι,όπου το μεν αγορι κουβαλα ενα ταψί με φρούτα και το κορίτσι ένα καλαθι με λουλουδια. Επιβίωσαν με μικρές αμυχες απο το σεισμό του '99 και ομολογώ οτι παροτι είναι έτσι όπως είναι,τα αγαπώ γιατι μικρή έπαιζα μαζί τους και είχα φανταστεί και ιστορίες με αυτά!


Οσοι με ξέρουν,γνωρίζουν οτι αυτο το απόκτημα-δώρο απο επιδειξη τάπερ την δεκαετία του 90 είναι ο,τι πιο μισητό υπάρχει σε αυτό το σπίτι,μετά τον πίνακα με τον καταρράκτη. Κάθε μου κύτταρο και κάθε σπιθαμή της ψυχής μου,το σιχαίνεται!Στην απειλή οτι θα κάνω τον πίνακα,κορδέλες απο καμβά και αυτό το σίχαμα,σκόνη και θρύψαλλα...ήρθε ο συμβιβασμός και εξαφανίστηκαν και τα δυο! ΠΡΟΣΟΧΗ:Δεν πετάχτηκαν...απλά εξαφανίστηκαν.


 Βάζο που είχε και ασορτί τασάκια,τα οποία έσπασαν ένα καλοκαιρινό βράδυ του '98 αν θυμάμαι καλά, που είχαμε πλύνει τις μπαλκονόπορτες και είχε μπεί λίγο νερό μέσα στο σαλόνι. Γλυστράω εγω στο νερό,πέφτω κάτω,τινάζω με το γόνατο το τραπεζάκι του σαλονιού στον αέρα,πέφτουν κάτω τα τασάκια και το βάζο ήρθε αγκαλιά μου! Επειδή λοιπόν το έσωσα με ασπίδα το σώμα μου,δε μου πάει η ψυχή να το σπάσω και γιαυτό υπάρχει ακόμα στο τραπεζάκι του σαλονιού μόνο του,χωρις παρέα!

--ΣαλιάγκιΤοΠεριτριγυρισμένοΜεΒδελύγματα

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

Οδηγίες για επιβίωση.(Ημμοκατάσταση)

Αν έχεις υποψίες οτι κάτι δε πάει καλά με τον υπολογιστή σου τότε ίσως τα παρακάτω βήματα σε βοηθήσουν!!( Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις,δεν είναι συμπτωματική)

1) Εγκατεστησε το hard disk sentinel για να δείς σε τι κατάσταση είναι ο σκληρός σου δίσκος που χουρχουρίζει. Επουδενί όμως,μη το κάνεις στις 4 το πρωί αν δεν είσαι έτοιμος να δείς αυτό το μήνυμα στην οθόνη σου:

9% υγεία και 10 μερες ζωής ακόμα,είναι μια καλή εκτίμηση για να βάλεις τις φωνές και στις 4 όλοι κοιμούνται!

2)Κάνε τα κονέ σου με άγνωστους αλλα φιλότιμους και ευγενικούς συναδέλφους και ξεκίνα την έρευνα αγοράς σου για τον δίσκο.

3)Μούρλανε τον υπάλληλο στο πλαίσιο λέγοντάς του απνευστί ποιον συγκεκριμένο δίσκο ψάχνεις και όλα τα χαρακτηριστικά του.

4)Δες ο,τι βιντεάκι υπάρχει και δεν υπάρχει, οπου να ξαντεριάζουν υπολογιστές.

5)Αποφάσισε οτι δεν έχεις το ψυχικό σθένος για κάτι τέτοιο και ζήτα τη βοήθεια ενος μεγαλύτερου(μάστορα...όχι ηλικιακά μεγαλύτερου!)

6)Κλείστε ραντεβού σε ένα καφέ και δώσε του την ευκαιρία να κάνει ζωντανή διαφήμιση της δουλειάς του! Γιατί πόσες φορές είχες την δυνατότητα να δεις live σε μαγαζί αλλαγή δίσκου? Απονομή δίσκου ίσως,αλλαγή όμως ποτέ!!!

7)Παρακολούθησε την όλη διαδικασία με το διερευνητικό βλέμα του γύπα πάνω απο την περιοχή του.

8)Νιώσε σαν βοηθός χειρουργού πάνω απο το κρεβάτι του πόνου, όταν ακούγεται το
"φέρε κατσαβίδι"
"βίδα"
"πληκτρολόγιο"
ή το μεγαλειώδες "ωχ! ξέχασα να βάλω μια βίδα,ας τον ξανανοίξουμε!!!"

Και κάπως έτσι... 30 βίδες αργότερα,το αποτέλεσμα θα είναι αυτό

Το συναίσθημα μετά απο όλα αυτά:

Κι έτσι απλά για το τέλος ας πούμε ακόμη ένα Ευχαριστώ!

--Σαλιάγκι

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Ζήτω στις Αρκούδες!!!!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΕΛΑΦΙΝΕΣ!!!!



Κι έτσι επειδή είμαι και μεγάλη ψυχή,θα τους αφιερώσω κι ένα τραγούδι να χουν να σφυρίζουν,αντι να μιλάνε!


Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Θα ήθελα....

1) Να μην μπερδευω το "Έλξατε" και το "Ωθήσατε".

2) Να μπορούσα να φάω 2 τηγανιτά αυγά με στάκα,φίλε μου!

3) Όταν βγαίνω έξω με βαρετή παρέα που μου πιάνει κουβέντα για βαρετάααααααα θέματα,να μπορώ να τις ψεκάσω με κατσαριδοκτόνο και αυτό να μη θεωρηθεί ποινικό αδίκημα.

4) Να ανέβω επίπεδο στο quizdom ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Παίζω,παίζω και δεν ανεβαίνει το ρημάδι! Ααααα στο καλό,πια!

5) Να πήγαινα σε συναυλία του Κραουνάκη και να στρίγγλιζα σαν άλλη Ρουβίτσα "Σταμάαααααααααααααααααατη!!!!" και φυσικά να τραγουδούσα μέχρι να κλείσει η φωνή μου!

6) Ο πρίγκιπας να παραμείνει βάτραχος ωστε να τον κάνουμε τηγανιτό με αυτη τη συνταγή κι έτσι να ησυχάσουμε μια και καλή απο αυτό το παραμύθι!Με κούρασε πια τόσους αιώνες!

7) Να ήξερα απο Vespa και κατ' επεκταση να είχα και μια...Πολύ θα με βόλευε,αλήθεια!

8) Να μη καταστρεφόντουσαν συνέχεια τα παπουτσια μου κι έτσι να μη πήγαινα σαν βατραχάνθρωπος (ο βατραχάνθρωπος πιάνεται για μισός πρίγκιπας???) ή σαν προσωποποίηση του ανέκδοτου "δε γαμιούνται τα καστράκια" .


9)Να ήμουν τώρα σε ένα μπαλκόνι μαζί με μια ψυχή πετώντας στραγάλια κι ακούγοντας αυτο
     
Αλλά πίνοντας Φρατζέλικο...Κι ας μας λένε σιχάματα και γραφικές όλοι οι ψαγμένοι και καλά μου μπάρμαν.

10) Εναλλακτικά,θα ήθελα να ημουν σε ένα άλλο μπαλκόνι παρέα με έναν βλαμμένο και την παραπάνω ψυχή και να λέμε ιστορίες τρόμου για κάτι φύκια και κάτι Αγίους, καθως τρέχουμε να κρυφτούμε μέσα στο σπίτι (γιατί ποτέ δε ξέρεις ποιος μπορεί να έρθει απο τη γωνία...ούτε ποιος κοιτάει απο εκεινο το παράθυρο... ούτε ποιος έριξε τη κατσαρόλα απο τα πλυμμένα τη λάθος στιγμή)

11)Να πίναμε τώρα κινέζικη μπύρα,να τρωγαμε σούπα μανιτάρι και μετά να γελάμε με το κουτί για ώρες κι ας μας διάβαζες και Μπουκόφσκι,ρε τύπε με το μπάσο!!!Χαλάλι! Γιατί αυτές είναι  οι αξίες μου...

12)Να μη κάνατε τη ζωή τόσο εύκολη όταν ήμουν κοντά σας,ωστε να μη γίνεται τόσο δύκολη όταν είστε μακριά!

13)Να γινόμουν ντίρλα αυτή τη στιγμή εδώ που είμαι τώρα!

14) Να υπήρχε ένα μπαρ που να πήγαινα και να ζητουσα αυτό το τραγούδι   καθώς πίνω το campari tonic μου και να το έβαζε στο φουλ!!!! 
α)Αυτό το μπαρ υπάρχει,δε το λένε ναυάγιο αλλα είναι μακριά το κερατό του το τράγιο! Και μπορεί ποτέ να μη  βρούμε ένα ανάλογο αλλα θα συνεχίσω να ψάχνω!
β)Το δικό μου destroy what destroys you,ανώνυμε τύπε με το μπάσο!
Αλήθεια είμαι καλά,απλά μου λείπει εδω και μέρες να μοιραστώ 1 καραφάκι ρακί μαζί σας,ρε αδέλφια. Είστε αναντικατάστατοι κι αυτό είναι η μαγκιά σας! Δε σας λέω τίποτα άλλο γιατί ήδη έγινα μελούρα αλλα και πως να σας τα πώ? Να σε πάρω σκάιπ να σου πω είσαι αναντικατάστατη? ξεκούδουνο. Ενω εδώ το πήγα βαθμιαία μέσα μου μέχρι να καταλήξω να σε ξαναπώ: ΠΟΥΤΑΝΑ! Μεσολάβησαν και 100 ml μεταξά.
Παρεμπιπτόντως....σα το καθαρό οινόπνευμα,ωωωω μπαρδον! ρακί εννοούσα, δεν είναι τίποτα!
 --ΣαλιάγκιΤοΒλαμμένοΜεσημεριάτικα

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Υβρεοπομπή!

        Αν δεν είχα την αλλεργίουλα μου σήμερα, που μου προκαλεί ένα μικρό αναπνευστικό θεματάκι,παίζει να είχα καπνισει όλη τη καπνοπαραγωγή της Virginia.
       Επίσης έχω μια διαολεμένη διάθεση να αναφέρω την μετοχή παθητικού παρακείμενου "γαμημένο" πλάι σε κάθε ουσιαστικό που χρησιμοποιώ! Εκτός απο τη μετοχή βέβαια, μεταχειρίζομαι με ευφάνταστο τρόπο και το ρήμα,είτε σαν συνθετικό για άλλα ρήματα...είτε σκέτο σε όλους τους χρόνους,τις εγκλισεις και τα πρόσωπα.
       Η Τύχη μου έχει χαρακτηριστεί και κακοποιηθεί με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Όσο για τα κέρατά μου αλλάζουν συνέχεια μορφή και μετατρέπονται απο τράγια σε βερνικομένα και τούμπαλιν μέσα σε χρόνο ns.
       Το θετικό βέβαια της υπόθεσης είναι οτι τα λέω μόνη μου,οπότε το ίματζ μου διατηρείται ακόμα σε ιντελεκτουάλ επίπεδα!

Κι αναρωτιέσαι...αν η αρχή είναι αυτή...Η συνέχεια ποια θα είναι? Ευτυχώς που δίνει έμπνευση και ο Δεληβοριάς γιατί πλήττω να επαναλαμβάνομαι ακόμα και στο υβρεολογιό μου.
--ΣαλιάγκιΤοΝεραιδοκεραυνοβολημένο

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Μεταμεσονύκτιες ανησυχίες!!!

Αποφάσισα να μοιράσω βραβεία σήμερα,έτσι μόνη μου κι έτσι απλά.

Το πρώτο βραβείο απονέμεται στον Δημήτρη Κωνσταντούλα,σκηνοθέτη του παρακάτω βίντεο κλίπ
και λέγεται "Βραβείο απόλυτης αναντιστοιχίας εικόνας και στίχου".

      Το τραγούδι παροτρύνει το πιπίνι της εποχής να κάνει κοπάνα απο τα Εγγλέζικα και να πάει μαζί του, μια βόλτα με το δανεικό παπί απο τον Μάκη στη παραλία. Το ρεφρέν μάλιστα το τονίζει κιολας:
  Με παπί δανεικό θα σε πάω μια βόλτα
  σε ένα πάρτυ τρελλό με ατέλειωτα φώτα
  Και μετά τα ποτά με φτιαγμένο κεφάλι
  θα βρεθούμε αγκαλία σε μια εκσταση(μπορεί και έκταση,δε παίρνω κι ορκο) άλλη

  Το βίντεο κλιπ ουσιαστικά αποτελείται απο 3 διαφορετικές ιστορίες:
      Στη μια είναι ο αλητάμπουρας με το πιπινι και χαριεντίζονται.(νορμάλ ως εδω)
      Στην δεύτερη είναι ο αλητάμπουρας και κοιμάται στο κρεβάτι του.(εδώ κάτι αρχίζει να βρωμάει οτι έρχεται κάτι σε παλαβιάρικο)
     Και η τρίτη ιστορία που κάνει και το βιντεο κλιπ να διαφέρει: Τον αλητάμπουρα τον μπαγλαρώνουν κάτι μπάτσοι και του δίνουν το επονομαζόμενο και "ξυλο της αρκούδας". Γιατί τον ξυλοφορτώνουν, αφου το παπί είναι δανεικό,ποτέ κανείς δε μας εξήγησε σε αυτά τα 3 λεπτά που διαρκεί το τραγούδι?! Επική σκηνή μάλιστα είναι στο 0:50, οπου γελάω τόσο πολύ με αυτή τη μπουφλα, που τη πρώτη φορά που την είδα έφτυσα την οθόνη μου απο το γέλιο και την 10η φορά, που εννοειται οτι έπαιξε στο repeat, δάκρυσα.

Βραβείο απόλυτης Ηλιθιότητας λόγω άγνοιας πολιτιστικής κουλτούρας στη κατηγορία ενηλίκων

Πηγαίνουμε μαζί με δυο φίλους σε ένα μαγαζί με αραβικά προίοντα. Παίρνουν αυτοί ο,τι ήταν για να πάρουν κι εγώ κοιτώντας τα ράφια μαγευομαι η ρουφιάνα σα τους ιθαγενείς απο κάτι χρωματιστά και απαστράπτοντα σακουλακια που μου φάνηκαν σαν καραμέλες. Τα αρπάζω που λες και πάω να τα πληρώσω, ο ευγενής ταμίας, μου τα πρόσφερε σαν κέρασμα κι έτσι κι εγω τα άνοιξα μπροστά του για να του δείξω την ευγνωμοσύνη και τη χαρά μου.
Κι εγώ πίστευα οτι είναι απο πλαστελίνη αλλα τελικά ήταν ζαχαρένια.
Βάζω λίγα στο χέρι μου,αρχίζω να τα μασάω και να βγαίνει ενα παράξενο άρωμα που έχω τη βάσιμη υποψία οτι ήταν αυτό το μαυρο που φαίνεται. Εγω να θέλω να ξεράσω λίγο,ο ταμίας να με ρωτάει αν μου αρέσει,εγώ να του λέω..."μμμμμ ενδιαφέρον! διαφορετικό!" χαμογελώντας. Επιβιωσαμε τέλος πάντων!

Και πάμε τώρα στο άλλο σακουλάκι που ήταν και το πιο εντυπωσιακό

Απο μπροστά ήταν έτσι:
φαντάζεσαι κάτι γλυκό και παιχνιδιάρικο
Το γυρνάς απο πίσω και είναι και πάλι κάπως έτσι:
Πίστεψες κι εσύ οτι είναι σοκολάτα ε?????
      Εγώ επειδή είχα δοκιμάσει τα προηγούμενα και είχα φοβηθεί παίρνω ΕΝΑ απο αυτα τα καφετια και τρώω,ο δευτερος της παρέας όμως πήρε το μισό σακουλάκι κι έτσι παρολίγο να πιούμε καφέ στο εφημερεύον τμημα οδοντιατρικής. Διότι οπως τα έχουμε στο στόμα, διαπιστώνουμε και οι δύο οτι φυσικά και δεν ήταν σοκολάτα και το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ δε μασιόταν. Ηταν καφετιές πετρουλες που είχαν μια παραξένη γευση σαν βερνίκι για παπουτσια(ναι έχω δοκιμάσει,υπάρχει πρόβλημα?) μαζί με λιβάνι. Ωχχχ είπαμε τη λάθος λέξη! Έρχεται και καρφώνεται η ιδέα στον εγκεφαλο μας οτι αυτό είναι λιβάνι κι άντε εγω είχα δοκιμάσει μόνο μια πετρουλα,ο αλλος που είχε φάει καμια 10αρια? Αντε τώρα να ψάχνουμε και εφημερευουσα γαστρεντερολογική κλινική. Τελικά φάγαμε κάτι σουβλακια και κρουασάν και αλλάξαμε γευση και κάπως ξεχάσαμε το συμβάν.

   Και γυρνώ σπιτι και γοογλαρω για να δω αν όντως έγλυφα λιβάνι ή οχι και διαβάζω οτι αυτο σου λέει είναι το τσόφλι απο εναν καρπό,τον οποιο αρωματιζουν και τον χρησιμοποιουν σαν τσίχλα με τη διαφορά οτι προφανώς δε το μασούν αλλα απλά το γλύφουν. Και διαβάζω και το αποτελειωτικό σχόλιο "It is one of the most popular psychoactive substances in the world (fourth only after nicotine, alcohol, and caffeine)." και πλέον μπορώ να πώ οτι έχω δοκιμάσει και τη τέταρτη στη κατάταξη ψυχοδραστική ουσία και ευτύχώς σε αυτήν δεν εθίστηκα!

--ΣαλιάγκιΤοΓιαΑκομαΜιαΦοράΠαλαβιάρικο

Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

Άλλη μια παλαβιάρικη ιστορία!

    Άλλη μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα ξεκίνησε κι εγω με περισσή χαρά αποφάσισα να απολαυσω τον μεσημεριανό καφέ μου παρέα με μια φίλη. Και πέρασαν οι ώρες με κουβέντα,καφέ και τσιγάρο και ήρθε το απόγευμα και μαζί με αυτό μια μεγαλοφυής ιδέα: Ρε συ,πάμε Πειραιά για συνέχεια να δούμε και τα παιδιά?

    Και πήγα στον όμορφο Πειραιά τον χιλιοτραγουδισμένο και έκατσα και σε ενα μαγαζί που λεγόταν "μπελ αμί" κάνοντας τους γνωστούς Μπιθικωτσικους συνειρμούς και γέλασα με τα παιδιά και ξαναγέλασα και έπεσα και χάμου απο τα γέλια ,μη σου πω...

    Ωσπου κάποια στιγμή ένας δυνατός κρότος έσπειρε σιωπή στην παρέα για μερικά δευτερόλεπτα. Στο βάθος έβλεπα φωτοβολίδες να σκορπούν στον ουρανό τα κοκκινα λαμπιρισματά τους και κάνω τη σκέψη "Καλε,ποιος άγιος γιορτάζει σήμερα και πετουν πυροτεχνήματα?" για να πάρω την απάντηση "Πήρε ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα καλέ,σήμερα είναι η φιέστα!"
 "Ααααααααα",εντυπωσιάστηκα εγώ που δεν είχα ιδέα και η επόμενη σκέψη ήταν "Να δεις που θα το είχε αναφέρει ο Manolo αυτό αλλα θα το πέρασα στα πρόχειρα!" και μετά απο αυτους τους εσωτερικούς συνειρμούς συνεχίζω την κουβέντα σχολιάζοντας τους γάμους που είχαμε πάει αυτά τα Σαββατοκύριακα.

    Στις 11 ακριβώς ήταν η ώρα που αποφάσισα να πάρω το λεωφορείο της επιστροφής. Μπαίνω μέσα στο λεωφορειάκι που λέτε και κάθομαι στη μοναδική θέση που είχε άδεια πλάι σε εναν φιλήσυχο νεαρό στη μέση του λεωφορείου,εκει που έχει τον άδειο χώρο ντε...(εχει σημασία αυτη η λεπτομέρεια). Στα επόμενα 3 λέπτά, σμήνη ερυθρόλευκων φιλάθλων έχουν καταλάβει κάθε εκατοστό κενού χώρου του λεωφορείου περικυκλώνοντας με και αρχίζουν να λένε διάφορα δικά τους που δε καταλάβαινα. Το μόνο που έπιασα απο ολα αυτά τα ακαταληπτα ήταν οτι ενας κυριος στα δεξια μου έβαλε στοίχημα ένα μηνιάτικο(1000 ευρώ) με έναν συναδελφό του για μια τριάρα και κάτι έγινε τώρα μαυτή την τριάρα και το κέρδισε τελικά το στοίχημα ο δεξιός μου και περιμένει αυριο να τον δει για να το εξαργυρώσει...Είπε πάντως οτι δέχεται να του δώσει τα 500 αυτό τον μήνα και τα αλλα 500 τον επόμενο,είναι ψυχάρα λέμε!!!

    Και ξεκινά ο οδηγός το δρομολόγιο του τρόμου και για τα επόμενα 40 λεπτά δε σταμάτησαν τα παιδιά να χοροπηδάνε και να φωνάζουν συνθήματα στα οποία ανέφεραν κυρίως κάτι για μια Ισπανία και για τη μάνα γενικά όλων των υπόλοιπων φιλάθλων των ποδοσφαιρικών συνδέσμων. Απο όλα όσα είπαν με άγγιξε περισσότερο το "Το σπίτι μου το άφησα,τη γκόμενα παράτησα για να έρθω να σου πω θρύλε μου πόσο σ'αγαπώ".  Μέσα στις εκδηλώσεις αγάπης βέβαια είχαμε και μετάφραση στην νοηματική για οσους δεν μπορουσαν να κατανοήσουν τις λέξεις "γαμιέται" και "σας καναμε τον κωλο,ΝΑ".

   Νομίζω οτι περιττευει να πω οτι ολοι αυτοι οι άνθρωποι που χτυπιόντουσαν απο το απόγευμα βρωμούσαν και έζεχναν τεστοστερόνη,ιδρώτα και μπύρα. Κάποια στιγμή οι μπροστινοί μου στον κενό χώρο έχουν πορωθεί, οπότε πιάνουν το κάγκελο που χώριζε τη θεση μου απο τη μέση του λεωφορείου και με απειλούν κάνοντας headbacking και φωνάζοντας "θρυλε ολε ολε ολε",τότε σηκώνεται και απο τη θέση του ο απο πίσω μου κι αρχίζει να κουνάει το καθισμά μου τραγουδώντας κι αυτός. Κι ενώ έχω αυτόν απο πίσω που θέλει να ξηλώσει τη θέση μου, ο μπροστινός μου με το head backing κάπου εκει στο Θρρρρρ(είναι και οδοντικό σύμφωνο το Θ,παναθεμά το) μου ρίχνει μια φτυσιά ρε παιδιά....με ψέκασε ολόκληρη όμως ο χαμένος. Δε λέω οτι έφταιγε...αλλα σιχάθηκα λίγο,μη πω και ψέμματα.
'Εχω και ηχητικό ντοκουμέντο απο τη στιγμή: Να,η αποδειξη!
      Θα ήταν ψέμμα βέβαια να πω οτι θύμωσα με τα παραπάνω,ίσα ίσα που γέλασα κιολας και μπορώ να πω οτι ζήλεψα με τους ανθρωπους που μπορούν να πάρουν τόση χαρά με τέτοια πράγματα.

   Το τραγικό όμως της υπόθεσης είναι οτι απο τη στιγμή που γύρισα σπίτι, δεν έχω σταματήσει να λέω
"Πούστη και πρεζάκια, Για ννα κό που λε"

    Το λέω συνέχεια ψιθυριστά ή φωναχτά ή σιγανά ή απο μέσα μου κουνώντας το κεφάλι . Δεν έχω ιδέα ποιος ειναι ο Γιαννακόπουλος,ούτε γιατί τον βρίζω,ούτε τι σκέφτηκε η μαμα μου οταν με άκουσε να το λέω βγαίνοντας απο το μπάνιο. Ελπίζω να μου έχει περάσει μέχρι αύριο γιατι διαφορετικά θα με πάει έτσι όλη μέρα! (έχω ανάλογη ιστορια με σπορ fm που το έχω αφήσει πριν τον ύπνο γιατι είχε ωραία τραγούδια και το πρωί ξύπνησα λέγοντας απο μέσα μου τη λέξη "Νταμπίζας ,Νταμπίζας, Νταμπίζας". )
        
--ΣαλιάγκιΤοΚαταΤυχηΕρυθρόλευκο

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Τα άσχετα!

 1." Γιαγια στην Ιταλια σέρβιρε στα εγγονια της σοκολάτα ληγμένη απο το 1990 και τα έστειλε νοσοκόμειο!"
    Διαπιστώνω οτι τα σημερινά παιδιά δεν είναι τόσο ανθεκτικά! Εμείς τρώγαμε πλαστελίνες,κυπαρισσομπαλες,σαπούνι και οικοδομικά υλικά και βγήκαμε μια χαρά! Ίσως να φταίει που γεννηθήκαμε επι Τσέρνομπιλ,δε ξέρω! Για την ιστορία πάντως, εμεις είχαμε ένα ανθόνερο για τους κουραμπιέδες το οποίο είχε λήξει απο το '97 και το χρησιμοποιούσαμε μέχρι και πέρσι!Φέτος πήραμε τα Χριστουγεννιάτικα γλυκά απο το φούρνο,δε ξέρω το γιατι...

2.   Πανικόβλητη φιλόλογος που μου έκανε μάθημα ιστορίας το 2004 (τότε με τους ολυμπιακούς θυμάμαι) με παίρνει τηλέφωνο για να τη βοηθήσω να εγκαταστήσει πρόγραμμα τύπου Excel για μια εργασία στο μεταπτυχιακό της, τονίζοντας οτι θέλει τη βοηθεια μου επ'αμοιβή.
      Κατα καιρούς έχω δεχτεί παρόμοια τηλεφωνήματα γεμάτα πανικό,άγχος και αγωνία απο γνωστούς και συγγενεις με αφορμή τα παρακάτω:

α)Δεν μου βάζει τους υπότιτλους στο DVD,τι να κάνω?
β)Θέλω να προγραμματίσω το αυτόματο πότισμα αλλα δε ξέρω πως.
γ)Θέλω να αναννεώσω την κάρτα ανεργιας του ΟΑΕΔ.
δ)Δε ξέρω πως να βάλω τον αποκωδικοποιητή στη τηλεόραση,παναθεμα το ψηφιακό σήμα.(Γενικά με αποκωδηκοποιητή παίζουν πολλές απορίες και αφου εγκατασταθεί,όπως "πως να βάλω στο 4 το mega")
ε)Θέλω να εκτυπώσω τον ΕΝΦΙΑ αλλα δε μπορώ να το βρω στη σελίδα της εφορίας.
στ)Ο μικρός μπλόκαρε το κινητό γιατι πάτησε 62 φορες(ο αριθμός δεν ειναι υπερβολή αλλα αλήθεια) λαθος Pin μήπως μπορείς να το ξεμπλοκάρεις?
ζ)Πως επισυνάπτω αρχεία στο mail μου?
η)Δεν έχω ίντερνετ,γιατί?

      Kαι αυτά είναι τα πιο πρόσφατα μόνο. Κάθε φορά ομως με εντυπωσιάζει το γεγονός οτι οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν προκειμένου να μη διαβάσουν τις οδηγίες χρήσεως. Με τιμά βέβαια το οτι με σκέπτονται μόλις έχουν να κάνουν κάτι που να περιλαμβάνει οθόνη που προβάλλει χαρακτήρες αλλα η αλήθεια είναι οτι προγραμματισμό αυτοματου ποτίσματος δεν έμαθα στη σχολή!

     Παρολαυτά μου αρέσουν όλες αυτές οι παλαβιάρικες απορίες τους και γιαυτο τους ενθαρρύνω να με ξαναενοχλήσουν όποτε έχουν ανάλογες,όχι γιατι έχω σκοπό να πλουτίσω αλλα γιατι έχω να προσθέσω ακόμα μια ιστορία τρέλλας στο βιογραφικό μου(εκτος του οτι δε μπορείς να κοστολογήσεις την αναζήτηση google=>εκτυπωση ΕΝΦΙΑ=> odigies.pdf ,ειναι και γυφτιά ρε καρμιρη να παιρνεις λεφτά για τέτοια πράγματα. Ναι,για σενα το λέω εξάδελφε,ξέρεις εσυ ποιος είσαι!!Κράτα με, να σε κρατώ να ανεβουμε το βούνο ,λέγεται ρε χαμένε!!! Αααααα να χαθεις,τσίπακλα! Αλληλεγγύη ,αδέλφια!)

3. Τα ποντίκια δε ζουν μόνο εκει που είσαι,μικρό μου πλυντήριο!Νιώθω τη βουβωνική πανώλη να με κυκλώνει!
 Χθες η Γατα, μας εφερε ένα εξω απο τη κουζινα.Τη περασμένη βδομάδα μας είχε φέρει άλλο ένα μεγαλύτερο και τη προπερασμένη βρήκαμε ένα μέσα στην ηλεκτρική σκούπα! Η μητέρα έχει πάθει 2 εγκεφαλικά και 3 καρδιακά και είναι αποφασισμένη να σηκώσει όλο το καταστημα γεωργικών προιόντων προκειμένου να αφανίσει την οικογένεια των τρωκτικώνε που ζει στο κήπο μας. ΑΥΤΗ είναι αντιμετώπιση!!

--ΣαλιάγκιΤοΆσχετο
Άσχετο update
To doodle της google σήμερα είναι για τη μέρα της γης! Δοκιμάστε το Τι ζώο είσαι? Έχει πολύ ωραίες επιλογές!! Εγω είμαι μια μοβόρα γαρίδα mantis!!!!
Γιαγιά σέρβιρε στα εγγόνια της σοκολάτα ληγμένη από το 1990 Πηγή: www.lifo.gr

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Θυματολόγιον, academics edition!

Πλυντήριο δε καμ μπακ! Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το σαλιάγκι! Είπα να βρω κι εγώ από το κουκούλι μου και να φτύσω λέξεις σε χαρτί, ή τέλος πάντων στην οθόνη μου (αφής παρακαλώ, που όταν τον παρείγγειλα τον υπολογιστή δεν το ήξερα, οπότε φανταστείτε ιστορία παραλογισμού όταν εγώ και ένας Ινδός [άστα Αμερικλάνε, έμλπεξα κι εγώ με αυτό το είδος...] κάναμε εργασία στο μασίνι μου και αυτός ο θρασύς [παρουσιάζοντας μεγάλη έλλειψη ενστίκτου αυτοσυντήρησης] απλώνει δάχτυλο να μου δείξει κάτι πάνω στην οθόνη και ξαφνικά εκεί που βλέπαμε το παράθυρο της Matlab [φιλε αναγνώστη, αν δεν ξέρεις τι ειναι η Matlab να θεωρείς εαυτόν τυχερό, και μην αγχώνεσαι, δεν θα σου χρειαστεί για μελλοντική κατανόηση της ιστορίας <αν την τελειώσω ποτε...> τσουυυυυπ βλέπουμε παράθυρο Firefox [ίσως έπρεπε να βάλω προειδοποίηση στην αρχή ότι το ποστ περιέχει τοποθέτηση προιόντων...Πολύ αργά!].

- Α, αναφωνεί, είναι αφής!
- Καλε όχι του λέω [ενώ προσπαθώ ακόμα να μην βγει η λέαινα από μέσα μου και τον κατασπαράξει που μιας μέρας μασίνι το ακουμπαει με τέτοιο θράσσος, ενώ δεν αφήνω ούτε σκόνη να το κοιτάξει]. Μάλλον πάτησες το ποντίκι όταν απλωσες την χερούκλα σου. [Όλα αυτά στα άψογα αγγλικά μου <εδώ γελάμε> δυστυχώς δεν μεταφράζονται οπότε μάλλον δεν κατάλαβε πόσο επιθετική ήμουν. Αν κάποιος αγγλομαθής ξέρει να μου μαθει μια λέξη που να δείχνει επιθετικότητα για το χέρι-εισβολέα-μελλοντικό-κομμένο-μέλος κάποιου, θα το εκτιμούσα!]
- Μα όχι, μου κάνει, κοίτα!!! Και συνεχίζει να πατάει την οθόνη μου.

Η αλήθεια ειναι ότι εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ με το ότι ήταν αφής που δεν τον έγδαρα ζωντανό. Είχε τον Βουδα μαζί του εκείνη τη μέρα. Κάπου εδώ νομίζω ότι πρέπει να κλείσω αυτήν την αρχική παρένθεση, ίσως, δεν είμαι σίγουρη, θα το προσπαθήσω) Τα κατάφερα!!!!

Και μιας και πιάσαμε ιστορίες ακαδημαικού τρόμου (ίσως να μην το καταλάβατε ότι τέτοιες ιστορίες πιάσαμε γιατί δεν ξεκαθάρισα ότι ήμαστε στο πανεπιστήμιο και όχι στην δουλειά) θα συνεχίσω σε αυτό το κλίμα. Θα σας μιλήσω λοιπόν για άτομα που δεν ξέρουμε γιατί δεν έχω σκοτώσει ακόμα!


Θύμα νο1: (τους ταξινομώ με αυξοντα αριθμό φορών που φαντασιώθηκα τον αργό και βασανιστικο θάνατό τους). ΜπουρτζοΣτρουγγανοΒλαχουτσοΕλληνας συνάδελφος, ο οποίος ειναι ευτυχής που έφυγε από την Ελλάδα και σώθηκε, αλλά του λείπει μέχρι και η πίσσα που στρώνουμε στους ελληνικούς δρόμους, γιατί εκεί ειναι καλύτερη μιας και το νερό με το οποίο την φτιάχνουν έχει άλλη περιεκτικότητα σε μέταλλα. Είναι αυτός που από τότε που ήρθε στο μακρινό τούτο νησί, δεν έκανε παρέα παρα μόνο με Έλληνες και η μόνη του ασχολία ειναι να ψάχνει να βρει το επόμενο greek party και να σε καλέσει στο facebook. Και ταυτόχρονα πρέπει να σε πείσει και ότι όχι, δεν έχει καμία σχέση με τον μέσο Έλληνα άντρα, είναι μοναδικός και αξιοαγάπητος αν του δώσεις την ευκαιρία και βγεις μαζί του ραντεβου!

Θύμα νο2: 22χρονος Γερμανός συνάδελφος που ό,τι μαλακία του λέει η Spiegel για την Ελλάδα πιστεύει ότι ειναι ένας γαμάτο θέμα για να σπάσει τον πάγο μεταξύ του και μιας Ελληνίδας. Με αποκορύφωμα τον φόρο που μου είπε ότι πρότεινε ο Τσίπρας σαν λύση στο τρέχον οικονομικό μας πρόβλημα, να φορολογήσουμε τον γύρο/σουβλάκι, τον επωνομαζόμενο και "Grease Tax". Εδώ θέλω την βοήθειά σας, γιατί εγώ είμαι και στα εξωτερικά και παρότι φέρω τον τίτλο του 'google master' δεν μπόρεσα να βρω αντίστοιχη δήλωση (που δεν ειναι ότι ακριβώς δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει στην σουρεαλιστική μας χώρα, αλλά για κάποιον λόγο μου βρωμούσε η δουλειά). Αν κάποιος ξέρει κάτι παραπάνω για το θέμα, ας με διαφωτίσει κι εμένα την άμοιρη. Ενας επιπλέον λόγος για τον οποίο πρέπει να εξαλειφθεί είναι ότι φοβάμαι πότε θα μπει αυτός σε killing mode και θα αρχίσει να ξεπαστρέφει βρωμιάρηδες Έλληνες που έχουν ρίξει το ευρώ στα τάρταρα!


Θύμα νο3:  Συμπαθέστατος συνάδελφος 5 χρόνια νεότερός μου, ο οποίος αν καθίσεις δίπλα του ή αν σε εντοπίσει στο χώρο πρέπει να σου μιλήσει για τα πάντα, ξεκινώντας από την τοπική ιστόρία και καταλήγοντας να σε ρωτάει για το πολιτικό συστημα της Ελλάδας και να σε ενημερώνει για το θρησκευτικό σύστημα της Ουγκάντας (δεν υπερβάλω για να ευθυμίσουμε, το εννοώ!) Τρεις ώρες μετά και με ένα κεφάλι-καζάνι θέλεις να φύγεις αλλά δεν θυμάσαι πού είσαι, γιατί είσαι εδώ, πού ειναι το σπίτι σου, τι ήθελες να κάνεις όταν μεγαλώσεις, αν πήρες την ζακέτα σου, πώς σε λένε. Α, και μαντέψτε πού ειναι τοποθετημένος ο δικός μου υπολογιστής! Μαντέψτε!

Και ενώ θα ήθελα να αύξανα τον αριθμό θυμάτων, ειναι ο ίδιος που έχει και άλλη καταπληκτική συνήθεια που θα τον φέρει πιο κοντά στο τέλος του! Κατα διαστήματα, όταν βαριέται, σε ένα γραφείο με 15 άτομα που κάνουν έρευνα/διαβάζουν/προγραμματίζουν/γράφουν διπλωματική/κάνουν εργασία αποφασίζει ότι εφόσον κανείς δεν του μιλάει (που να ναι καλά τα ακουστικά που μαζί με τα αυτιά σου καταπίνουν και όλο σου το κεφάλι) θα αφήσει τις μοναδικες μελωδίες που μπορεί να βγάλει ένα γιουκαλίλι να του μιλήσουν. Και βγαζει το γιουκαλίλι του και κόβει βόλτες, γρατζουνώντας χορδές και μουρμουρίζοντας. Έτοιμη ήμουν την άλλη φορά να βγάλω τις μπαγκέτες μου και να αρχίσω να κάνω πρόβα ντραμς στο κεφάλι του.


Θύμα νο4: Το ποντικάκι που με γυροφέρνει εδώ και ώρα στην αίθουσα που κάθομαι και συγγράφω. Είναι τόσο θρασύ που με πλησιάζει κιόλας. Κανένα ένστικτο αυτοσυντήρησης, σαν τον Ινδο και αυτό. Θέλει να το φάει το τριχωτό κεφαλάκι του μάλλον. Βέβαια από την άλλη εάν τα ποντίκια δεν σε θεωρούν απειλή σε έναν χώρο ίσως και να σημαίνει ότι έχεις τόση ώρα να κουνηθείς που μάλλον δεν είναι και τόσο καλό για την υγεία σου... Αυτή τη φορά θα το
αφήσω να ζήσει λοιπόν και θα μαζέψω τα πράγματά μου να γυρίσω σπίτι επιτέλους (έχει πιαστεί και ο κώλος μου από το καθισιό!). Αλλά να μην νομίζει ότι θα έιμαι πάντα τόσο ευγενική μαζί του.

Θα σας αφήσω λοιπόν, πάω να δω τι κάνει το ποντίκι που εχουμε σπίτι (ας όψονται οι χορτοφάγοι [θα σας το εξηγησω σε μελλοντικό ποστ αυτό]).

Καλως ξαναβρεθήκαμε! Θα προσπαθήσουμε να μην ξαναχαθούμε!
--πλυντήριοΤοΠοντικοπληγμένο


Update:  
Εκεί που περπατώ ήσυχα ήσυχα στο δρόμο με το κεφάλι κάτω ως γνωστή αντικοινωνικιά, τσουπ σκάει άλλο ένα ποντικάκι και περνάει ξυστά από το πόδι μου. Γυρνάω σπίτι, μιλάω με την συγκάτοικο στην πόρτα του δωματίου της, τσουυυυυπ,  άλλο ένα περνάει από δίπλα μου και μπαίνει στο δωμάτιό της (ΜπουαχαχαχαχαΧΑΧΑΧΑΧΑ!! Καλά να πάθει που δεν θέλει να τα φάμε! ) Βρε σαλιάγκι, λες να έχω κάποιο χάρισμα, να παρατήσω τα ντραμς και να πιάσω να μάθω κανένα φλάουτο και να βρω ένα τσίρκο να κάνω σόου, η γητευτής των τρωκτικών;


Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

Ενα διήμερο!

Ένα διήμερο που έχεις αποφασίσει οτι θα το ξοδέψεις μόνο σε φίλους και γνωστούς έχει πάντα κάποια τυπικά βήματα:

Βημα νο1:
    Έχεις μια βλακεία ιδέα (π.χ μουσειότσαρκα). Παίρνεις τηλέφωνο τους υπόλοιπους και την ανακοινώνεις,άλλοι ενθουσιάζονται και άλλοι σου λένε το προφανές "είμαι μέσα αλλα να πάμε και για ένα καφεδάκι μετά". Όμως όλοι μα όλοι αφήνουν επάνω σου την οργανωσή του!!

Βημα νο2:
  Η μουσειότσαρκα θα γίνει με την προυπόθεση οτι αυριο ειναι μια απο τις κυριακές που διάβασες σε μια σελίδα οτι γίνονται δωρεάν επισκέψεις. Παίρνεις τηλέφωνα σε διάφορα μουσεία αλλα κανείς δε σου απαντά ώσπου η μοίρα και η τύχη σε βάζει να παρεις τηλέφωνο στο Μουσείο γλυπτικής! Η σκηνή στην άλλη γραμμη του τηλεφωνού πρεπει να ήταν κάπως έτσι:

"Μια 80χρονη γριούλα καθισμένη στο γραφείο αναρωτιέται έχοντας 2 χάπια στο χέρι  
Αυτά είναι για τη πίεση ή για την χολυστερίνη? Οχι,οχι,οχι...για τη χολυστερίνη ειναι αυτά, γιατι για τη πίεση τα είχα πάρει στις 6,οπότε τωρα αν δε τα είχα πάρει..    Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν ένα ήχος απο το τηλέφωνο με το κυκλικό καντραν τάραξε τις σκέψεις της.
-Παρακαλώ απάντησε με τρεμμάμενη φωνούλα η γραία
-Καλημέρα. Ηθελα να μάθω αν αυριο οι επισκέψεις στο μουσείο γλυπτικής είναι δωρεάν όπως διάβασα σε ένα site. ρώτησε η άσχετη κοπελιτσα.
-Δεν γνωρίζω αν είναι δωρεάν αλλα το μουσειο γλυπτικής ειναι στη Πάρο,ελπίζω να το γνωρίζετε αυτό,εδω παίρνετε στο εργαστήριο του τάδε γλύπτη που γινονται επισκέψεις κατόπιν συννενοησης καθε Τετάρτη 5-7.
"
Φυσικά και η συζήτηση δε σταματά εκει αφου η γραία μου μίλησε για αλλους κυριακάτικους προορισμους πολιτισμού εντος του κλυνού άστεως, αφου μεχρι τη Πάρο δε πρόφτανα να πάω.Και όλες οι περιγραφές ήταν με κάθε λεπτομέρεια και κυρίως χωρίς να της ζητήσω να μάθω που είχε πάει εκείνη, μια κυριακή του 2008!! Πλέον η κυρία αυτή έχει και τη διευθυνση μου για να μου στειλει ενημερωτικό υλικό για το μουσείο της Πάρου αλλα και το τηλεφωνο μου για να έχουμε μια επικοινωνία για αλλες δράσεις και σεμινάρια.Οριακά δε γίναμε και κουμπάρες μετα απο αυτή τη συνομιλία!

Βήμα νο3:
Κανονιζεις καφέ μαζί με άλλα 2 άτομα.
 Το ενδεχόμενο να πείτε απλα μια ώρα και να είστε όλοι εκει φυσικά δεν υπάρχει! Πρέπει να κανονίσουμε το ραντεβού με προσεγγιστικες περιγραφές της ώρας π.χ μετά το φαί. Κι τρως εσυ στις 2, ας πούμε και παιρνεις τηλέφωνο να ανακοινώσεις το γεγονός στην μια της παρέας κι εκεινη με τη σειρά της σου ανακοινώνει οτι θα φάνε σε λίγο(γενικά αποφευγουμε να πουμε ακριβή χρόνο,μη το ξεχνάς ποτέ αυτο! η μαγεία ειναι στο μυστήριο).
Αποφασίζεις λοιπον κι εσύ οτι θα πας να δοκιμάσεις το παστίτσιο της γιαγιάς του τρίτου της παρέας μέχρι να τελειωσει το γευμα της η άλλη. Και το δοκιμάζεις το παστίτσιο,κάνετε και 2 τσιγάρα με τον άλλον και η άλλη δεν εχει πάρει ακομα τηλέφωνο.Και λέτε να πατε οι δυο σας για καφέ κι οποτε τελειωσει η άλλη να έρθει να σας βρει. Και πριν προλάβετε να κάτσετε χτυπά το τηλέφωνο και σας απορρίπτει τις μισές καφετέριες λες κι εχουμε πολλές επιλογές! Και καταλήγετε σε ένα μαγαζί και σας ξαναπαιρνει τηλέφωνο για να δει που κάτσατε τελικά. Ή εγώ είμαι παράξενη που εκνευρίζομαι με τα 5 τηλέφωνο πριν απο έναν καφέ ή αυτοί έχουν πρόβλημα! Τελικά ο καφές ήταν εξαιρετικά ευχάριστος όπως ήταν αναμενομενο και κράτησε ενα σεμνό 5ωρακι αλλα μέχρι να τον πιουμε μας βγήκε η Παναγία!

Βήμα νο4:
Φυσικά κι αφου εσυ δε κανόνισες τη μουσειότσαρκα...δεν προβλέπεται να γίνει! Και αποφασίζεις να πας στη Χαλκίδα βρε τη Κυριακή το πρωί! Αααααα να χαθούν και τα διόδια στις Αφιδνες -3,30 που να μη σώσουνε,κακό χρόνο να χουνε!!! Και πάτε στη Χαλκίδα με σκοπό να συναντήσετε και εναν γνωστό του φιλου,αυτουνού που χθες είχα φάει το παστίτσιο της γιαγιάς του ντε,ο οποίος γνωστός του είχε δουλειά τελικά οπότε και δεν έρχεται ποτέ! Ταυτόχρονα σε παιρνει και η Λούτσα η ρουφιάνα που έχει να έρθει στη Σαλιαγκόπολη απο τον 15Αυγουστο,οτι είναι στη Σαλιαγκόπολη ενω ξερει οτι λείπεις και ψάχνει που να κάτσει να φάει. Της λες να της κάτσει στο λαιμό η τυροκροκέτα και τα παίρνεις στο κρανίο λίγο γιατί έρχεται και η βροχή στην όμορφη Χαλκίδα. Και αποφασίζετε να φύγετε γιατί δε μπορεις να περπατήσεις πόλη με τέτοιο καιρό και πόσους καφέδες να πιεις βρε αδελφέ κοιτώντας τα τρελλά νερά! Και παίρνεις τηλέφωνο τη γουρούνα τη Λουτσα και της λες οτι σε καμια ωρα θα ειμαι πίσω.Εντωμεταξύ χάνεστε και λίγο στο δρόμο γιατι αποφασίσατε να μη ξαναπληρώσετε διόδια και τελικά εισαι σε 1 ωρα και 10 λεπτά πίσω. Αλλα η άλλη η μοσχάρα σε πήρε μισή ώρα πριν φτάσεις για να σου πει οτι θα φύγουν και θα πιουν καφέ στο κέντρο!



--ΣαλιάγκιΤοΕκδρομικόΚαιΕκνευρισμένο


Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

Εγω θα πάω

       Έρχεται η Παρασκευη και έχω να διαλέξω ανάμεσα στο να κάνω τα μαθηματικά της ανηψιάς μου και στο να βρεθώ με ενήλικες...Δεν ήταν δύσκολο να αποφασίσω!!! Παίρνω όλα τα μέσα σταθερής και μη τροχιάς και βρισκομαι εξω απο το μπάρ! Δειλιάζω γιατι το μαγαζί είναι γεμάτο και ειμαι αγνωστη μεταξύ αγνώστων....ΚΑΙ ΤΟΤΕ βγαίνει έξω να μιλήσει στο κινητό ο αγαπημένος! Τον βλέπω και ξάφνου ενα μικρό χαμόγελο άστραψε,εκεινος συνέχιζε να μιλά στο κινητό αγνοώντας τη καρμική συνάντηση που βίωνε!

       Υστερα απο χρόνια λοιπον ανταλλαγης σχολίων,ήρθε η ώρα να του μιλήσω και οχι να του πληκτρολογήσω...Έτσι του είπα κατι ουσιαστικό και ανθρωπινο: “Ψιτ!”. Η απάντηση του ήταν μια γκριμάτσα απορίας και ενα διερευνητικό βλέμμα γύρω,προφανώς έψαχνε να βρει αν πουλάω τριαντάφυλλα ή αν εχω καμια εξαδα στυλό και αναπτήρες και μετά το ψιτ θα ακολουθούσε ο αγαπημένος μονόλογος “Δεν ζητιανευω,μια προσπάθεια κάνω! Είμαι στην απεξάρτηση εδω και δυο μήνες”. Αφου διαπίστωσε πως τιποτε απο τα παραπάνω δε συνέβαινε,συνέχισε να μιλά στο κινητό και γω συνέχισα να τον κοιτώ ώσπου τον πλησίασα και ειπα το ονοματεπώνυμο μου! Γέλασε,είμαι σίγουρη οτι ακόμα πιστευει οτι δεν ειναι το πραγματικό...
       Και μπαίνω μέσα και ξάφνου νιώθω σα τη σκάρλετ τη γιόχανσον στη τελετή των όσκαρ,στο πιο κοντό του και χωρίς το κόκκινο χαλί! Και να μας βγάζουν φωτογραφίες...και να ρωτάω εγω...”στο hello θα τις βάλετε?” “όχι,μέχρι facebook να φτάσεις”. Αυτό ακριβώς που φοβόμουν...γιατι το hello οι φιλοι μου δε το διαβάζουν! Και μπαίνω μέσα και τους γνωριζω όλους και τον mahler και τον πρωην αρραβωνιάρη και τον Γιάννη! Και ποιος έλειπε?????Ναι,για σένα μιλάω Αθηνά και Χριστίνα!!! Φτου σας και στις δυο! Σας έψαχνα και δεν ήσασταν εκει! Απαιτώ να επανορθώσετε άμεσα!!!!!

       Με πιάνει που λές κι εμενα η αμηχανία μου και οταν με πιάνει αυτο ειναι που μιλάω γρήγορα και ακαταπαυστα!(πλυντήριο επιβεβαίωσε σε παρακαλώ) Να μη καταλαβαίνουν τι λέω αλλα ήσαν τόσο γλυκεις και ευγενικοί και απλα γελούσαν! Και πίνω τα κρασιά μου για να χαλαρώσω αλλα τι να το κάνεις που έπρεπε να φυγω γιατι είχα να γυρίσω και στου διαόλου τη μάνα! Κι έχω έρθει κι έχω γίνει ντίρλα η χριστιανή και να φτάνω στο μετρό και να μη ξέρω αν τωρα περιμένω στη μεριά προς ανθούπολη ή προς ελληνικό! Εγω θα μπώ λέω σε ο,τι έρθει κι ας παω και στις κουκουβάουνες που τις έχω μαράζι να τις επισκεπτώ απο τα παιδικάτα μου!
Και φτάνω στη στάση για να περιμένω το τελευταίο λεωφορείο και πάντα οταν περπατάω μεχρι εκει η λίστα στο mp3 μου έχει φτάσει σε συγκεκριμένα τραγούδια που για έναν διαολεμένο λόγο της ταιριάζουν εκεινης της διαδρομής!!! Ακουω λοιπον αυτο 

https://www.youtube.com/watch?v=BQNAWxJ0Hvg

και είμαι ανάμεσα στο κόσμο και θυμήθηκα το blog και ολη εκεινη την εποχή με το πλυντηριάκι μου που μέναμε μαζί. Κι εγώ να γελάω αλλα κανεις να μη καταλαβαίνει γύρω μου γιατι...γιατί τη “Κική” μου κανείς δε τη ξέρει!!! Και κάπως έτσι συνδυάστηκε ακομη ένα τραγούδι με το πλυντήριο...που θα μαλώσουμε μαρή(φτου κακό κι έξω απο μας) και θα πρέπει να αποκλείσω το μισό ελληνικό πεντάγραμμο απο τα ακουσματά μου!!!!

Μέχρι λοιπόν την επόμενη μποέμικη βραδιά που ευελπιστώ να είστε όλοι εκει...(ξέρετε όλες για ποιες μιλάω...και μην ακουσω χαζες δικαιολογιές οτι τάχα μου καποιες ειστε εκτος ελλάδας ή εκτος νομού Αττικής) θα ακούω την συνήθεια που έγινε λατρεία!!

Ακουστε κι εσεις... να κάνουμε και καμιά αφιέρωση όπως παλιά! Είναι καλοί οι εκφωνητές λέμε και δε θα μας χαλάσουν χατίρι,τους γνώρισα κι απο κοντά!!!

ΥΓ. Πολύ μου την έσπασε o blogger γιατι δεν ήθελε να το βγάλει το βίντεο και άλλη μια παράγραφο!!!

ΥΓ.2 Ποτέ δεν είπα οτι ο αγαπημένος μου ήταν ο Tremens!!! Είναι απο αυτά που τα έχεις στο μυαλό σου κι εσυ ξέρεις οτι μιλάς για κάτι συγκεκριμένο αλλα οι άλλοι δεν έχουν ιδέα γιατί δεν ειναι μέντιουμ για να διαβάσουν το μυαλό σου!!